A teraz do sedna. Długodystansowe biegi uliczne mają to do siebie, ze oprócz gwiazd, sponsorów i całej tej finansowej otoczki, biegną w nich jeszcze zwykli ludzie, amatorzy a często nowicjusze, dla których jest to wielkie przeżycie, zresztą sami wiecie jak to jest. Co by było, gdyby np. w Maratonie Berlińskim pobiegło tylko 20 uczestników i byłyby to same gwiazdy, choćby nawet byli to Gebrselassie, Tergat i inni ? Odpowiedź jest oczywista byłaby to klęska tego maratonu! A jak potraktowano w „III Bydgoskim Festiwalu Biegów Ulicznych” tych, którzy przybiegali na końcu? To było żenujące, stolik z napojami był pusty! ani obsługi ani wody! Takiego lekceważenia zawodników nie można przemilczeć, to właśnie Ci maruderzy robią frekwencję i nią potem chełpią się organizatorzy.

W tym roku organizatorzy wymyślili oznaczenie każdego kilometra, brawo! Polegało to na tym, że zafoliowanymi wydrukami z oznaczeniem kilometrów opiekowała się młodzież. Praktycznie wyglądało to tak, że część leżała porzucona, często „do góry nogami”, część trzymano w ten sposób, że były niewidoczne dla biegaczy, tylko dla biegnących z przeciwka, bo wolontariuszka akurat się opalała.

Toalety i natryski, bez komentarza – blamaż. Nie wiem jeszcze ilu było uczestników w stosunku do roku poprzedniego, wg. oceny mojej i nie tylko, biegaczy było mniej, skąd więc sytuacja, że na mecie zabrakło medali? Ok. ponoć zostaną dosłane, ale jak wspomnę Pana, który na karteluszkach 5 na 5 cm spisywał nazwiska i adresy to czarno to widzę. Żeby zakończyć to całkiem pesymistycznie powiem, że wypłacone sumy nagród pieniężnych za miejsca nie miały się nijak do sum gwarantowanych w regulaminie biegu. BRAWO!

Akurat w tym biegu przybiegłem wśród ostatnich, wśród ludzi starszych i nowicjuszy. Przygnębiający był to widok gdy na metę wbiegali oni w kompletnej pustce, organizator ich po prostu zignorował. Ocena tego biegu – najniższa z możliwych. Plusy – biegacze i ostatni wbiegający na metę!

Jest 11 kwietnia, 5 dni po biegu. Dzwonek do drzwi i tu wielkie zaskoczenie - otrzymuję medal do rąk, a raczej szyi własnej, rewelacja! Zapunktowali. Dzięki!

30.09.2007 niedziela, III Złoty Półmaraton Apatora w Złotorii za nami. Pogoda była piękna, trasa też, głównie duktami leśnymi. Organizacja na poziomie, mnóstwo nagród, jak zwykle pyszna grochówka i w ogóle. Pobiegłem tylko 3 min. i 52 sek. gorzej od życiówki sprzed ponad 3 lat! A to dzięki Leszkowi eM, który poprowadził mnie do 12. kilometra, bacznie czuwjąc nad tempem, karcąc mnie gdy przyspieszałem i dopingując gdy zwalniałem.

   

   Do Grodziska Wielkopolskiego wybraliśmy się w piątkę samochodem - Jurek, Jarek, Romek, Robert i ja. Przed zameldowaniem na biegu odwiedziliśmy miejscowy stadion, na którym gra nie byle kto bo Groclin Dyskobolia, tegoroczny zdobywca Pucharu Polski i Pucharu Ekstraklasy. Stadion piękny, kameralny, niestety fotek nie zrobiłem bo w mercedesie, którym jechaliśmy zaciął się zamek od bagażnika, gdzie był aparat. Ciekawe czy Fernando Alonso w swoim McLaren'ie Mercedes'ie też ma takie kłopoty.

  Jedyne co nie dopisało podczas tego biegu to pogoda, tzn. żar z nieba, ale miejscowi strażacy złagodzili tę dolegliwość, również mieszkańcy podlewali nas wodą i obdarowywali głośnym dopingiem.
   Organizacja tego biegu była znakomita, bo i zaplecze miasto posiada do tego idealne, tak więc zapisy, start do biegu, spikerka, nagrody, natryski, szatnie, chipy, woda na trasie, medal, pakiet dla uczestnika i wiele, wiele innych drobiazgów - wszystko to było nienaganne. Brakowało mi tylko choć parę kabin toy-toy na starcie, może za rok tak będzie.

   Jasne, że chciałbym przyjechać tu za rok, ale nie dla medalu-puzla ale dlatego, że jest to profesjonalnie zorganizowany półmaraton. Poniżej mała galeria, na jednym ze zdjęć (powiększona miniatura) pozuje z nami, za co dziękujemy, zdobywca pierwszego miejsca w kategorii M70 a jest to pan Jacek Fedorowicz. Młodsze pokolenie, które być może nie wie o kogo chodzi zapraszam np. na strony felietonów piątkowej Gazety Telewizyjnej (Wyborczej).

   Mimo trudnych warunków zdołałem pobiec "tylko" o 7'42'' gorzej od życiówki na tym dystansie, a było to aż w 2004 roku w maju.

       

   "Miarą darzenia sympatią Dominika było zgromadzenie tylu przyjaciół na biegu, a przecież przed maratonem nie obiecywał
tego co udało mu się przygotować i czym nas obdarował". To cytat z elaboratu Wojtka Gruszczyńskiego na jednym z forum.

   Nie wiedziałem jak zacząć ten tekst, Wojtek zrobił to za mnie. Właśnie takie stwierdzenie to kwintesencja tego co stało się 25.02 nad "Kanałem" w Bydgoszczy. Podejrzewam, a gdzie tam - wiem to na pewno, że impreza ta byłaby równie udana, bez tych wszystkich gadżetów, torebek, kalendarzy, żarcia itd. Na tej imprezie uwidoczniły się według mnie w pełnej krasie w najczystszej formie takie wartości idei współzawodnictwa sportowego - jak koleżeństwo, przyjaźń, braterstwo, serdeczność. Ot co, takie proste i niby banalne wartości.

   Wiele już napisano tu i ówdzie o tym biegu. Ja zauważyłem w tym dniu kompletną autentyczność zachowań, niewymuszoną chęć uczestnictwa i podporządkowania wszystkiego jednemu celowi, nie muszę powtarzać jakiemu. Warto też wspomnieć o KS "Gwiazda", który wspólnie z jubilatem  wszystko to czynił, wszak to przecież organizator (przy współudziale Fundacji Kanał Bydgoski) całej imprezy. Ponieważ często biegam z Dominikiem na treningach wiedziałem o Jego planach od początku i widziałem jak rodził się pomysł tego biegu od początku. Widziałem jak to powstawało  w bólach, widziałem dylematy Dominika, jego zwątpienia i nadzieje. Wierzcie mi było trudno, ale jakoś poszło i wyszło, że ho!

   Podsumowując, wymyśliłem sobie, że nazwę ten bieg "MAŁYM BERLINEM", bo było tu wszystko co powinien mieć prawdziwy maraton, wiadoma rzecz, że w dużo mniejszym wymiarze i rozmachu,  i dobrze by się stało gdyby za rok przy organizacji "2. Maratonu Kanału Bydgoskiego" o tym pamiętano!

   Warto jeszcze wspomnieć o cichych bohaterach przygotowań do tego biegu, spoza organizatorów oczywiście. Bo przecież trzeba było wymierzyć trasę itd.  Bardzo PRZEPRASZAM jeśli kogoś nie wymienię ale ja osobiście np. widziałem Benneta i Bodzia eŁ podczas pracy. Na pewno było więcej takich osób, dlatego Domin wyprostuj mnie!

   Osobny temat tej imprezy to KUCHNIA! w osobie Tamka z Drygalskich. Ile to ja się naczytałem o jego zdolnościach i zacięciu kucharskim, ale po co mi to wszystko pytam, skoro miałem okazję posmakować tego wszystkiego na żywo. BAJKA.

   Ta Bajka jako cała impreza trwa do teraz, czy to było naprawdę czy we śnie to tylko było, ile ją trzeba cenić, ten tylko się dowie co ją stracił, dziś piękność jej w całej ozdobie widzę i opisuję bo tęsknię po niej!